کد مطلب:149444 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:110

روحیه ی اصحاب امام حسین و عشق صادق آنها
این خصوصیت در میان همه شهدای كربلا بوده كه اثروا الموت یعنی اختیارا مردن را بر زندگی ننگ آور ترجیح دادند. احدی نبود كه راه نجات نداشته باشد. گاهی اتفاق می افتد كه جمعیتی - مرد، یا زن و مرد و اطفال - ناگهان در جایی گرفتار می شوند و به وضع بسیار فجیعی كشته می شوند؛ ولی خصوصیت حادثه ی كربلا در میان حوادث فجیع دیگر جهان این است كه همه ی آنها با آنكه راهی برای نجات داشتند منتها با قبول ذلت و بی ایمانی، طریق ایمان و فدا و ایثار و تعظیم حق را ترجیح دادند. آنها جمال اخلاق و زیبایی شهادت و كمال عبودیت را درك كرده بودند. قضیه ی امام عباس بن علی علیه السلام و قصه ی محمد بن بشر الحضرمی و حل بیعت كردن سیدالشهداء از عموم و قضیه ی قاسم و قضیه ی غلام سیاه، همه گواه موت اختیاری است.

خصوصیت دیگر صحابه ی ابا عبدالله این بود كه خودشان را قبل از شهادت حضرت و بنی هاشم به شهادت رساندند و این، دلیل بر كمال ایمان اینها به قائدشان بود.

اصحاب ابا عبدالله نه برای مزد و اجرت می جنگیدند و نه از ترس و بیم، فقط برای ایمان و عقیده و حریت می جنگیدند.

از عجایب این است كه در هیچ موطنی اینها در مقام عذر و توجیه برای تسلیم و سلامت بیرون آمدن برنیامدند. عقاد می گوید (ص 157): و لم یخطر لأحد منهم ان یزین له العدول عن رأیه ایثارا لنجاتهم و نجاته، و لو خادعوا انفسهم قلیلا لزینوا له


التسلیم و سموه نصیحة مخلصین یریدون له الحیاة [1] (آن طور كه ابن عباس و دیگران كردند) و لكنهم لم یخادعوا انفسهم و لم یخادعوه و راء اصدق النصیحة له ان یجنبوه التسلیم و لا یجنبوه الموت، و هم جمیعا علی ذلك [2] ؛ با آنكه عیال و اطفال را می دیدند و عاقبت آنها را می دانستند و این خیلی عجیب است و دلیل بر این است كه مكتب حسینی مكتب عشق بود (مناخ ركاب و منازل عشاق).



شود آسان به عشق كاری چند

كه بود نزد عقل بس دشوار




[1] [و به انديشه ي هيچ كدام آنها خطورنكرد كه براي نجات خودشان و آن حضرت بازگشت از اين حركت را در نظر حضرتش جلوه دهند، و اگر مي خواستند خود را بفريبند مي توانستند تسليم در برابر دشمن را در نظر حضرتش جلوه دهند و نامش را نصيحت و خيرخواهي گذارند و چنين وانمود كنند كه اخلاص مي ورزند و ادامه ي زندگي را براي حضرتش آرزو دارند.].

[2] [و ليكن نه خودشان را فريفتند و نه آن حضرت را، از روي خيرخواهي صادقانه ي خود كه او را از تسليم دور مي داشتند و از مرگ نه، و همگي بر اين حالت بودند.].